Zalmkwekerijen

Zalmkweek heeft in de jaren tachtig een vlucht genomen en neemt nu het grootste deel van de wereldwijde zalmconsumptie voor zijn rekening.

Naarmate de industrie groeide, veroorzaakten sommige kweekpraktijken schade aan de omringende omgeving en ecosystemen, zoals de wilde zalmpopulaties die langs de kwekerijen trokken.

Het actief beheren van deze mogelijke impact, is een vereiste waaraan ASC-gecertificeerde kwekerijen moeten voldoen. Ze moeten de optimale praktijken om het milieu te beschermen naleven, hun handelwijze monitoren en meten en de gegevens hiervan openbaarmaken.

Deze video komt uit een documentaireserie van een onafhankelijke Noorse journalist en semi-professioneel hengelaar Frank Halvorsen en gaat in op de impact en de voors en tegens van zalmkweek. 

De ASC-zalmstandaard is een van de strengste standaarden die voor kweekzalm bestaan. De standaard omvat meer dan honderd eisen op het gebied van welzijn en maatschappelijke en ecologische zaken, waaronder:

• Kwekerijen moeten de waterkwaliteit en de zeebodem onder en rond de kwekerij nauwlettend monitoren en verschillende parameters, zoals het zuurstof- en fosforgehalte, moeten binnen de vastgestelde grenzen blijven
• Kwekerijen moeten hun vis gezond houden door ziekte-uitbraken te voorkomen en door een beheersplan van de visgezondheid op te stellen
• Er gelden strikte grenzen aan het chemicaliën- en antibioticagebruik
• Kwekerijen moeten de biodiversiteit monitoren en in stand houden, en samenwerken met andere kwekerijen in de regio (zelfs als de naburige kwekerijen niet ASC-gecertificeerd zijn)
• Voer moet op verantwoorde wijze uit duurzame bronnen worden betrokken
• Werknemers in de kwekerij moeten eerlijk worden behandeld en betaald, en moeten alle passende gezondheids- en veiligheidstrainingen krijgen
• Kwekerijen moeten indien nodig actief overleg plegen met naburige gemeenschappen.