Milieu-impact van aquacultuur

Het is duidelijk dat we als mens een balans moeten vinden tussen onze noden als samenleving en de bescherming van flora en fauna.

Hoe we voedsel produceren kan een grote milieu-impact met zich meebrengen, alsook invloed uiten op sociaal vlak. Gezien bij voedselproductieprocessen vaak interactie plaatsvindt met de natuur, laat deze sporen na. De gevolgen van voedselproductie kunnen wel geminimaliseerd worden aan de hand van verantwoorde praktijken.

Zowel in oceanen als op land zijn aquacultuurbedrijven actief binnen bestaande ecosystemen.

Dit zijn geografische gebieden met verschillende levende organismen, fysieke kenmerken, biochemische processen, weer, andere natuurlijke fenomenen en menselijke activiteiten. Al deze elementen interageren met elkaar en vormen samen een evenwicht van leven.

Omdat ecosystemen onderling verbonden en over het algemeen zelfvoorzienend zijn, kan aanhoudende en schadelijke inmenging het evenwicht van een ecosysteem verstoren. Daardoor kan zowel de natuurlijke omgeving als de mensen die er wonen in het gedrang komen.

Tijdens de ASC-certificering wordt een breed scala aan gegevens verzameld en geanalyseerd over de huidige gezondheid van het ecosysteem. Deze informatie is afkomstig uit verschillende bronnen en van belanghebbenden. Dit helpt bij het voorspellen van de toekomstige toestand van een ecosysteem en informeert over verschillende beheerstrategieën om de negatieve impact van aquacultuur te minimaliseren en te helpen bij het beschermen, verbeteren en herstellen van de gezondheid van een ecosysteem.

 

Analyse en beoordeling van ecosystemen

Het verzamelen van de gegevens en de beoordeling van de milieueffecten van aquacultuur worden uitgevoerd door onafhankelijke experts. Alle gegevens worden openbaar gemaakt. Zo kunnen belanghebbenden een gezamenlijk bewustzijn opbouwen dat aan hun behoeften voldoet.

Het waarborgen van een gezond lokaal ecosysteem vereist dat voldoende en relevante informatie wordt verzameld, inclusief ter plaatse, zodat een op wetenschap gebaseerde beoordeling kan worden gemaakt van de toestand van dat specifieke ecosysteem en de impact van aquacultuur op de lokale omgeving.

De ASC-standaarden zijn verregaand en streng in hun eisen om ervoor te zorgen dat natuurlijke habitatten en lokale biodiversiteit worden beschermd en indien nodig worden verbeterd. Ze omvatten momenteel meer dan 100 criteria, waaronder:

• Toegestane Zone van Effect (Allowable Zone of Effect, AZE)
• Impact op zeebodems
• Bescherming van kritieke of gevoelige habitats
• Waterkwaliteit
• Herstel van mangroves

 

Hoe ASC-standaarden ecosystemen beschermen, verbeteren en herstellen:

 

Toegestane Zone van Effect (Allowable zone of Effect, AZE)

Net als andere voedselproductiesystemen kan ook aquacultuur gevolgen voor milieu inhouden. Precies daarom bestaat de Allowable zone of Effect (AZE), waarbij een strikte grens gesteld wordt aan de impact die aquacultuur mag hebben; buiten de grens van de AZE zijn geen meetbare effecten op de zeebodem of het water als gevolg van de aquacultuurbedrijvigheden toegestaan.

Voor zalmkwekerijen met kooien in zee is zulke AZE vereist. Aquacultuurbedrijvigheid in zee kan immers een aantal gevolgen met zich meebrengen. Denk dan bijvoorbeeld aan voedingsstoffen zoals fosfor en stikstof die vrijkomen in het water door visuitwerpselen of afbreken van overtollig voer dat kan leiden tot schadelijke niveaus in het water en tot de bloei van algen.

De ASC-Zalmstandaard vereist dat er een zeer strenge AZE wordt ingesteld die maximale milieugevolgen bepaalt en vereist waterstalen, zowel binnen als buiten de gedefinieerde AZE, om opgeloste voedingsstoffen rondom aqacultuurbedrijven te monitoren. In alle gevallen worden AZE’s gedefinieerd met behulp van geloofwaardige en robuuste modelleringssystemen die strenge analyses omvatten om te bepalen waar neerslag van deeltjes plaatsvindt.

 

Herstel van verloren mangrovebossen

Mangrovebossen behoren tot de meest productieve ecosystemen ter wereld en zijn belangrijke koolstofputten. Naar schatting is wereldwijd 40 à 50% van het mangrovehabitat verloren gegaan, waarvan 10 à 38% als gevolg van garnalenteelt in aquacultuur. De ASC verbiedt de plaatsing van garnalenkwekerijen in mangrove-ecosystemen; en voor diegene die al voorafgaand aan de Ramsar-resolutie van 1999 zijn gebouwd, eist de ASC dat de kwekerij 50% van het getroffen mangrovegebied herstelt moet worden. Elke reductie van mangrovegebied moet worden gecompenseerd door natuurlijke heropleving of herbebossing in een equivalent gebied, met gebruik van inheemse soorten aangepast aan de specifieke omstandigheden van de locatie waar het aquacultuurbedrijf zich vestigde. Elk gebied dat opnieuw is beplant, moet 80% van de boomsoorten bevatten die in de oorspronkelijke gemeenschappen aanwezig waren. Verwijdering van natuurlijke draslanden moet ook worden gecompenseerd door de creatie van gebieden met gelijkaardige ecologische kenmerken.

Steun verantwoordelijke kwekers: Kies het ASC-keurmerk!

Wil je, net als ons, enkel vis en zeevruchten kopen als consument die met zorg geproduceerd werden voor milieu & mens? Kies tijdens het winkelen of dineren dan steeds het ASC-keurmerk. Vind je ons keurmerk niet? Vraag dan gerust waarom niet!